Witold Lutosławski był wybitnym polskim kompozytorem, dyrygentem, pianistą. Uważany za najwybitniejszego polskiego kompozytora wszech czasów. Zmarł w 1994 roku, został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Witold Lutosławski urodził się 25 stycznia 1913 roku w Warszawie.

Przygodę z muzyką rozpoczął jako sześcioletnie dziecko. Wtedy to matka przyszłego artysty zaczęła uczyć syna gry na fortepianie, a wkrótce on sam zaczął układać drobne utwory na fortepian.

Uczęszczał do gimnazjum dla chłopców im. Stefana Batorego w Warszawie. Jednocześnie, lekcje gry na fortepianie i skrzypcach pobierał w szkole muzycznej. Jako piętnastoletni chłopiec rozpoczął naukę kompozycji u Witolda Maliszewskiego. To pod jego kierunkiem, w 1930 roku Witold Lutosławski skomponował swój pierwszy utwór. Dwa lata później utwór ten został wykonany publicznie w Konserwatorium Warszawskim - "Taniec Chimery" na fortepianie.

W 1931 roku Witold Lutosławski rozpoczął studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Jednak po dwóch latach postanowił, że chce całkowicie oddać się muzyce, zrezygnował więc ze studiów matematycznych.

W 1936 roku muzyk otrzymał dyplom pianisty (na fortepianie uczył się grać u Jerzego Lefelda). Rok później, za utwór "Requiem" na sopran, chór mieszany i orkiestrę, uzyskał dyplom kompozytora.  Należy podkreślić, że sam Witold Lutosławski, za swój debiut kompozytorski, uważał "Wariacje symfoniczne", wykonane po raz pierwszy latem 1939 roku.
Dobrze zapowiadającą się karierę muzyczną, a także plany stypendium w Paryżu przerwał wybuch II wojny światowej. Na początku wojny został radiotelegrafistą. W czasie okupacji zatrudnił się jako pianista w kawiarniach "Sztuka i Moda" i "U Aktorek", występując w duecie z Andrzejem Panufnikiem. Artyści przez cztery lata występowali w kawiarni "Aria", uczestniczyli w tajnych koncertach w prywatnych domach. Warto podkreślić, że jedynym zachowanym z tych czasów utworem są "Wariacje na temat Paganiniego" na dwa fortepiany.

Po zakończeniu wojny, Witold Lutosławski na stałe zamieszkał w Warszawie. Bezpośrednio po wojnie podjął pracę w Polskim Radiu, a także zaangażował się w odbudowę życia muzycznego. W 1946 roku poślubił Marię Danutę Bogusławską.
W latach 50. zarabiał komponując muzykę teatralną i radiową, a także piosenki. Komponował utwory pedagogiczne na fortepian oraz piosenki dla dzieci. Opracowywał muzykę ludową, współpracował z warszawskimi teatrami. Namówiony przez Władysława Szpilmana, skomponował 35 piosenek tanecznych, między innymi walce, tanga i fokstroty.

Witold Lutosławski był związany z festiwalem "Warszawska Jesień". Jako jedyny uczestniczył w jej pracach nieprzerwanie przez 37 lat. Ponadto, kierował Towarzystwem Muzyki Współczesnej. Angażował się w działalność Związku Kompozytorów Polskich.

W 1948 roku Witold Lutosławski przedstawił "I Symfonię", którą jednak w czasach socrealizmu uznano za formalistyczną i w związku z tym, utwór wycofano z repertuaru. Lutosławski pracował nad kolejnym utworem orkiestrowym - ukończony w 1954 roku "Koncert na orkiestrę" do dziś jest najczęściej wykonywanym utworem wybitnego muzyka.

W połowie lat 50. polityczna "odwilż" spowodowała przełom w polskiej sztuce i jednocześnie, przywróciła polskim artystom możliwość eksperymentalnego, innowacyjnego tworzenia. Witold Lutosławski wykorzystał ten czas na tworzenie oryginalnych utworów, a także zmianę stylu, dzięki czemu zyskał miano "ojca nowoczesnej muzyki polskiej". W "Pięciu pieśniach do słów K. Iłłakowiczówny" po raz pierwszy zastosował system harmoniczny, oparty na akordach 12-tonowych, który w kolejnych latach stał się charakterystyczny dla jego stylu.

Jako dyrygent Witold Lutosławski zadebiutował 23 stycznia 1952 roku w Katowicach na koncercie Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia, kiedy to poprowadził "Symfonię Oksfordzką" Haydna, a także "Piosenki dziecinne" i "Wariacje symfoniczne". Warto dodać, że Witold Lutosławski, jako jeden z niewielu kompozytorów XX wieku dyrygował wykonaniem niemal własnych kompozycji. Zwykle dawał kilkanaście koncertów rocznie. Dbając o swoje dobre imię, starannie dobierał miejsca koncertów. Pod jego batutą grały takie zespoły i orkiestry, jak: Wiener Symphoniker, Orchestre Philharmonique de Paris de la Radio France, The Philharmonia Orchestra of London, a także New York Philharmonic.

Witold Lutosławski otrzymał wiele odznaczeń i prestiżowych nagród. Został uhonorowany Orderem Orła Białego, otrzymał tytuł doktor honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był członkiem honorowym wielu stowarzyszeń oraz akademii artystycznych i naukowych w Polsce, Niemczech, Stanów Zjednoczonych, Włoszech, czy Francji.

Witold Lutosławski zmarł 7 lutego 1994 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Źródło: lutoslawski.org.pl, culture.pl, wikipedia.pl,

Fot. autorstwa Betty Freeman (źródło: Polish Music Center) udostępnione 15.01.2006 na wikipedia.pl.