23 września w Gorzowie Wielkopolskim został odsłonięty pomnik znanego polskiego przyrodnika, Włodzimierza Korsaka. Rzeźba powstała z okazji 38. rocznicy jego śmierci.

Dziś, 27 września 2011 roku obchodzimy 30. rocznicę śmierci polskiego lekkoatlety biegacza, Bronisława Malinowskiego. Sportowiec zginął w wypadku samochodowym 27 września 1981 roku w Grudziądzu.

Minęło już 20 lat, od kiedy zmarł polski prozaik, kompozytor, publicysta, Stefan Kisielewski.

Wakacyjny plebiscyt magazynu „National Geographic Traveler” na 7 nowych cudów Polski został rozstrzygnięty. Wręczenie nagród odbyło się w miniony poniedziałek, 10 października w warszawskim pubie PARDON TO TU przy placu Grzybowskim 12/16.

Kiedy odwiedzamy cmentarze, nieraz zastanawiamy się nad kodem symbolicznym, przesłaniem ideowym poszczególnych rzeźb ozdabiających groby. Cmentarze to nie tylko zapis historii, lecz również obraz zawikłanej nieraz symboliki.

Śmierć jest przykrym wydarzeniem, które żałobnikom może choć trochę osłodzić udany pogrzeb. Pochówki przeprowadzane ze staropolską pompą dawały dużo radości nawet nieboszczykom.

Burzliwe losy Polski na przestrzeni wieków spowodowały, że groby Polaków rozsiane są po całym świecie. Rozbiory, wojny, liczne konflikty zbrojne, represje okupantów i prześladowców, zsyłki, fale emigracyjne, wreszcie wędrówki i zaangażowanie polskich żołnierzy na wielu frontach doprowadziły do tego, że dzisiaj prochy naszych przodków spoczywają nie tylko w obrębie teryt...

Niezmiernie imponująco wyglądały trzy pogrzeby w siedemnastowiecznym Krakowie: w 1633 roku Zygmunta III i Konstancji Austriaczki, w 1649 Władysława IV i w roku 1676 Jana Kazimierza i Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Tym pochówkom poświęcimy szczególną uwagę, pokazując artystyczną i scenograficzną koncepcję całej ceremonii.

W Wielkanoc, 1 kwietnia roku 1548, na zamku krakowskim zakończył długi i pracowity żywot król Zygmunt I Stary. Po obmyciu wodą, winem, octem i solą, zabalsamowaniu, wreszcie ubraniu w strój koronacyjny, ciało złożono na łożu paradnym i wystawiono w komnacie zamkowej.

Miejsca, na których grzebano ciała zmarłych były różnie nazywane w języku polskim - cmyntarz, smyntarz, smętarz, kierchow. Ostatecznie przyjęła się nazwa cmentarz, jako polski odpowiednik łacińskiego coementerium, oznaczającego miejsce snu lub odpoczynku.