Halina Poświatowska była wybitną polską poetką. Zadebiutowała w 1965 roku w "Gazecie Częstochowskiej". Zmarła 11 października 1967 roku w Warszawie, została pochowana na Cmentarzu Św. Rocha w Częstochowie.

Halina Poświatowska urodziła się w Częstochowie jako Helena Myga. Uczyła się w gimnazjum "Nauka i Praca", a po jego zamknięciu w żeńskim I Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego.

Z powodu ciężkiej wady serca, poetka większość swojego życia spędziła w szpitalach i sanatoriach, gdzie poznała swojego przyszłego męża, Adolfa Ryszarda Poświatowskiego. 30 kwietnia 1954 w Częstochowie para wzięła ślub. Niestety, po dwóch latach małżeństwa, Halina Poświatowska, w wieku 21 lat została wdową.

W 1958 roku, dzięki zbiórce środków wśród Polonii amerykańskiej Poświatowska przeszła skomplikowaną operację serca w Stanach Zjednoczonych. W USA spędziła 3 lata, gdzie studiowała w Smith College w Northampton. Po powrocie do Polski podjęła studia filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. To z tym miastem związane są ostatnie lata życia Haliny Poświatowskiej. W 1967 roku stan zdrowia poetki był bardzo zły, dlatego też podjęto decyzję o kolejnej operacji serca. Niestety, po ośmiu dniach od operacji, poetka zmarła.

Poezja Haliny Poświatowskiej zaliczana jest do tzw. pokolenia "Współczesności". Zadebiutowała w 1956 roku, publikując swoje wiersze w "Gazecie Częstochowskiej". Za jej odkrywcę uważa się krytyka literackiego i poetę, Tadeusza Gierymskiego.

Jej pierwszy zbiór poezji "Hymn bałwochwalczy" pojawił się rok później i zebrał pozytywne opinie krytyków i poetów. Następne wiersze zebrane zostały w trzech kolejnych tomikach poezji: "Dzień dzisiejszy" (1963), "Oda do rąk" (1966) i "Jeszcze jedno wspomnienie" (1968). Po jej śmierci odnaleziono wiele niepublikowanych liryków, opowiadanie, bajkę dla dzieci, dramaty, listy – zebrane w "Dziełach". Na krótko przed śmiercią, w 1967 roku, Wydawnictwo Literackie opublikowało jej autobiograficzną powieść "Opowieść dla przyjaciela".

Głównymi motywami twórczości Haliny Poświatowskiej poetyckiej były przeplatające się wzajemnie miłość i śmierć. Świadoma swej kruchości Poświatowska dawała wielokrotnie wyrazy sprzeciwu wobec nieugiętego losu. Ubolewała nad niedoskonałością ludzkiego ciała, ale i umiała wykorzystać każdy moment przemijającego życia. W swych utworach nie pomijała także swojej kobiecości, pisała o sobie i innych kobietach, kobietach-bohaterkach. Wszystko to osadzone było w głębokich przemyśleniach filozoficznych. Poezja Haliny Poświatowskiej stanowi studium natury ludzkiej, kobiety pragnącej miłości i kobiety świadomej swej śmierci.

Halina Poświatowska zmarła 11 października 1967 roku w Warszawie. Została pochowana na Cmentarzu Św. Rocha w Częstochowie.

Źródło: wikipedia.pl, poswiatowska.org,