Tadeusz Baird był wybitnym polskim kompozytorem muzyki współczesnej, a także pedagogiem. Nazywany "ostatnim polskim romantykiem".

Tadeusz Baird urodził się 26 lipca 1928 roku w Grodzisku Mazowieckim. Podczas okupacji rozpoczął studia w zakresie kompozycji. Naukę pobierał pod okiem Bolesława Woytowicza oraz Kazimierza Sikorskiego. Po zakończeniu wojny (w latach 1947 - 1951) kontynuował studia pod kierunkiem Piotra Rytla i Piotra Perkowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Ponadto, studiował grę na fortepianie u Tadeusza Wituskiego, a także - przez trzy lata - muzykologię na Uniwersytecie Warszawskim.

Tadeusz Baird jako kompozytor zadebiutował zaraz po zakończeniu wojny. Wspólnie z Kazimierzem Serockim oraz Janem Krenzem stworzył "Grupę 49", która chciała komponować muzykę socrealistyczną. W połowie lat 50. XX wieku Tadeusz Baird stał się jednym z twórców przełomu w polskiej muzyce. Unowocześnił technikę kompozytorską, czego dowodem jest fakt, że jako jeden z pierwszych zastosował dodekafonię. Wybitny kompozytor był jednym z inicjatorów, a także twórców Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień". Pierwszy festiwal odbył się w 1956 roku.

Od 1947 roku Tadeusz Baird wykładał kompozycję w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (obecna Akademia Muzyczna). W 1977 roku kompozytor otrzymał tytuł profesora zwyczajnego i objął katedrę kompozycji.

Od 1976 roku pełnił funkcję przewodniczącego polskiej sekcji International Society for Contemporary Music. Trzy lata później został członkiem Akademie der Künste w Berlinie. W 1981 roku Tadeusz Baird został członkiem honorowym Związku Kompozytorów Polskich.

Tadeusz Baird był kompozytorem muzyki współczesnej. Jednak to, co wyróżniało go od innych kompozytorów to ogromny szacunek do tradycji muzycznej. Przywiązanie do tradycji przejawiało się przede wszystkim w nawiązaniu do muzyki minionych epok. Tadeusz Baird szczególny sentyment miał do epoki romantyzmu, baroku oraz renesansu. Kompozytor stosował archaizację brzmienia, wykorzystywał dawne zwroty melodyczne, lecz "oddziaływał również w sferach mniej uchwytnych - emocji, wrażeń, ekspresji". Utwory Tadeusza Bairda charakteryzują się szczególnie silną ekspresją. Kompozytor tworzył dzieła koncertowe, muzykę do filmów, a także przedstawień teatralnych.

Tadeusz Baird ze szczególną uwagą dbał o piękno współbrzmień, a zestawienia dźwiękowych barw nie były mu obojętne. Mimo że kompozytor nawiązywał w swojej muzyce do tradycji, to nie zapominał o nowoczesnych formach kompozytorskich. Potrafił idealnie połączyć tradycję z nowoczesnym brzmieniem. Tadeusz Baird był nazywany "ostatnim polskim romantykiem".

Tadeusz Baird o swoich kompozycjach mówił, że są jego "muzycznymi wyznaniami", a także "dziennikiem pisanym nutami".

Tadeusz Baird był wybitnym kompozytorem, który zdobył wiele nagród, zarówno w kraju, jak i za granicą. W 1952 roku otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, a dziesięć lat później Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki. W 1958 roku otrzymał I nagrodę na Konkursie im. Grzegorza Fitelberga za Cztery eseje na orkiestrę. Trzy razy zdobywał I miejsce na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO. Jest laureatem Nagrody Muzycznej miasta Kolonii, Nagrody Związku Kompozytorów Polskich, Nagrody im. Sergiusza Kusewickiego, czy Nagrody Artystycznej miasta Warszawy. Trzykrotnie odbierał Nagrodę Państwową, między innymi za całokształt twórczości.

Tadeusz Baird zmarł 2 września 1981 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Źródło: www.culture.pl, www.wikipedia.pl, www.poland.gov.pl,

Fot. udostępnione na www.wikipedia.pl 11.05.2006.