Ulica: Ptasia 2

43-430 Wialamowice

Intro:

Cmentarz żydowski w Wilamowicach powstał w 1891 roku. Na powierzchni jednego hektara zachowało się około 50 nagrobków.

Opis:

Kirkut w Wilamowicach powstał jako miejsce pochówku Żydów z sąsiedniego Skoczowa. Najstarszy zachowany nagrobek należy do Perel Zabarski, pochowanej w styczniu 1891 roku.

Na terenie cmentarza żydowskiego wybudowano dom przedpogrzebowy oraz dom dla stróża. Do czasów obecnych zachował się jedynie drugi budynek. W 1910 roku teren kirkutu został ogrodzony drewnianym płotkiem. Jednak w okresie międzywojennym drewniane ogrodzenie zostało zastąpione metalową siatką i metalową bramą wjazdową.

Podczas II wojny światowej cmentarz żydowski został zdewastowany, a większość macew wywieziono do firmy braci Schancer. Część macew została skradziona, część sprzedana do użytku budowlanego. Po zakończeniu wojny, część nagrobków przywieziono na teren kirkutu, a to głównie za sprawą bliskich zmarłych, pochowanych na cmentarzu. Pozostałe macewy, dzięki interwencji Leopolda Rosenthala, trafiły na cmentarz dopiero w 1958 roku.

Macewy, które występują na cmentarzu żydowskim w Wilamowicach wykonane są głównie z granitu i lastryko. Rzadziej można zauważyć nagrobki wykonane z piaskowca i wapienia. Na nagrobkach widnieją inskrypcje w języku hebrajskim, niemieckim i polskim. Ponadto, macewy wzbogacone są tradycyjnymi symbolami nagrobnymi, np. dzbanem, koroną czy palmą.

W latach 60. XX wieku rozebrano zrujnowany dom przedpogrzebowy. Do dziś zachowały się jedynie ślady fundamentów tego budynku.

W 1996 roku teren kirkutu został uporządkowany, pogrupowano ocalałe nagrobki w podwójny krąg wokół pomnika, upamiętniającego ofiary Holocaustu.

Źródło: M. Frąckowiak kirkuty.xip.pl, sztetl.org.pl, wikipedia.pl,

Fot. aut. Pimke, udostępnione na wikipedia.pl 28.10.2007 na licencji Creative Commons.

Powrót