Wybitna śpiewaczka, legenda świata muzycznego i jedna z największych gwiazd w Polsce, Violetta Villas nie żyje. Zmarła w poniedziałek, 5 grudnia 2011 roku w Lewinie Kłodzkim. Miała 73 lata.

Zapewne każdy choć raz widział Violettę Villas, czy to w telewizji czy też na żywo. Jej oryginalnej postaci trudno było nie kojarzyć i nie zapamiętać – długie, bujne blond włosy, piękne i ekstrawaganckie suknie balowe oraz wulkaniczny temperament. Villas uczyła się gry na fortepianie, skrzypcach i puzonie. Jej głos określano jako sopran spinto, ze zdolnością do wykonywania partii koloraturowych o rozszerzonej skali, obejmującej pięć oktaw. Możliwości głosowe śpiewaczki nazywano ewenementem na skalę światową. Amerykańscy i francuscy krytycy muzyki nazywali ją "głosem ery atomowej", "białym krukiem wokalistyki światowej" i "drugą Ymą Sumac, przewyższającą jednak możliwości peruwiańskiej śpiewaczki". Violetta Villas wykonywała różnorodną muzykę: od rozrywkowej, poprzez kolędy i pieśni aż do kompozycji klasycznych, arii operowych i operetkowych. Artystka ma na swoim koncie wiele przebojów, między innymi: "Dzikuska", "Do ciebie, mamo", "Oczy czarne", "Przyjdzie na to czas", "Szczęście", czy "List do Matki".

Violetta Villas urodziła się 10 czerwca 1938 roku w belgijskim Liege jako Czesława Cieślak. Tam też spędziła lata swojego dzieciństwa. Już od najmłodszych lat pasjonowała ją muzyka, grała na skrzypcach, puzonie i pianinie. Ponadto, uczyła się tańca. W 1948 roku przyjechała z rodzicami do Lewina Kłodzkiego. Tam też rozpoczęła naukę muzyki, którą później kontynuowała we Wrocławiu oraz Szczecinie. Jej nauczyciele byli zachwyceni jej ogromnym talentem muzycznym, twierdzili, że taki niezwykły dar "trafia się raz na sto lat".

Violetta Villas szybko zyskała popularność i uznanie krytyków. W 1961 roku piosenką "Dla Ciebie miły" wygrała w plebiscycie "Expressu Wieczornego" na najlepszy polski przebój. Wygrana zapewniła jej udział na festiwalu w Sopocie (w tym samym roku). W kolejnych latach wystąpiła na festiwalach w Opolu, Sopocie i Francji, gdzie zdobyła Grand Prix. Ponadto, jej głos można było podziwiać na koncertach radiowych w Szwajcarii, RFN, a także na występach w Rosji, Bułgarii i Rumunii.

Po wygranej w plebiscycie "Expressu Wieczornego" dyrektor muzyczny Polskiego Radia, Władysław Szpilman zaproponował Villas zmianę nazwiska. W programie "Uwaga" w TVN, artystka opowiadała tę historię (www.tvn24.pl):

Poprosił mnie do siebie do biura i powiedział: dziecko, nie przyzwyczajaj ludzi do Cieślak, bo nikt za granicą nie wypowie twojego nazwiska. Będą kaleczyć. Wybierz sobie pseudonim. Wybrałam Violetta, bo tak naprawdę mam na imię, bo się urodziłam w Belgii. Dodałam las, ponieważ kochałam las i mieszkałam koło lasu.

W 1966 roku szef paryskiej Olympii, Brunon Coquatrix poprosił Villas, aby wystąpiła w programie rewiowym Grand Music – Hall de Varsovie. Tam jej talent został doceniony przez Frederica Apcara, który zaprosił ją do Las Vegas. Przez trzy sezony była gwiazdą Casiono de Paris. Artystka śpiewała wspólnie z Frankiem Sinatrą i Charles'em Aznavourem.

Wydaje się, że w ciągu ostatnich lat Violetta Villas wzbudziła więcej kontrowersji niż podziwu. W mediach głośno mówiło się o jej pobytach w szpitalach psychiatrycznych, czy schronisku, które założyła obok swojego domu w Lewinie Kłodzkim. Zgromadziła tam ponad 300 kotów, 150 psów oraz kilkanaście kóz. Kiedy w 2007 roku musiała poddać się leczeniu w szpitalu dla nerwowo chorych, włodarze Lewina zdecydowali się na zamknięcie schroniska. Szeroko komentowany (negatywnie) był także tegoroczny występ Villas z okazji jej 50 – lecia działalności artystycznej. Śpiewaczka pojawiła się na benefisie w bardzo złym stanie.

Niewątpliwie, Violetta Villas jest legendą polskiej sceny muzycznej. W latach, kiedy jej kariera była na szczycie, krytycy oraz fani zachwycali się jej postacią. Podziwiali głos, piękne stroje i temperament.

Violetta Villas zmarła 5 grudnia 2011 roku w Lewinie Kłodzkim.

Źródło: www.tvn24.pl, www.wyborcza.pl, www.muzyka.onet.pl,

Fot. aut. Bachstein, udostępnione na commons.wikimedia.org 06.06.2006 na licencji Creative Commons.

Powrót