Poniedziałek 25.05.2015, godz. 11:06„Melodie dla Anny” koncert piosenek Anny German

„Melodie dla Anny” to koncert piosenek Anny German w wykonaniu laureatów festiwalu Anny German w Mińsku (Białoruś), który odbędzie się 25 maja o godz. 19:00 w Lubuskim Teatrze w Zielonej Górze.

Spośród bogatego repertuaru artystki, zielonogórskiej publiczności zostaną zaprezentowane m.in..: „Bal u Posejdona”, „Zakwitnę różą”, „Człowieczy los”, „Gdzieś w moich snach”, „Cztery karty”, „Greckie wino”, „Pomyśl o mnie” czy „Eurydyki tańczące”.  Piosenki Anny German cieszą się w dalszym ciągu ogromną popularnością i są wykonywane na scenach całego świata, np. w Rosji, na Białorusi, w Kanadzie, w Uzbekistanie, w Kazachstanie, w Kirgizji, na Ukrainie czy w Niemczech. Artyści z wielu krajów i kultur sięgają do jej twórczości ze względu na walory artystyczne tekstów i muzyki, która jest przepełniona ogromną miłością do człowieka, afirmacją życia. Artyści z Białorusi, te wszystkie dźwiękiem i słowem malowane obrazy, przypomną nam w majowy wieczór, w Lubuskim Teatrze.
„To chyba maj , zielony maj
Co smutki wczorajsze ma w pięcie
To chyba maj , zielony maj
Nad wszelkie zielone pojęcie….”
czeka nas niezapomniany koncert.

Anna German nie śpiewa już dla nas od przeszło 20 lat, lecz jej liryczny sopran i nastrojowe piosenki wciąż pozostają w naszej pamięci. Piosenkarka i kompozytorka. Wylansowała wiele przebojów. Na scenie debiutowała w 1960 we wrocławskim „Kalamburze”. Na Festiwalu w Sopocie zdobyła II nagrodę za wykonanie utworu „Tak mi z tym źle”. Po festiwalu w Opolu w 1964 r., gdzie wykonała piosenkę „Tańczące Eurydyki”, cała Polska mówiła o zjawisku, jakim stała się Anna German. Nagrała w sumie 12 płyt, koncertowała w kraju i za granicą: we Włoszech, USA, Wielkiej Brytanii, ZSRR, NRD, CSRS, Kanadzie, Australii. W 1966 r. podpisała kontrakt z włoską firmą fonograficzną CDI, co w tamtych czasach było czymś wyjątkowym dla artysty zza „żelaznej kurtyny”. Pasmo jej sukcesów we Włoszech przerwał tragiczny wypadek samochodowy, który na 3 lata wyeliminował ją z czynnego życia. Nie pokazywała się publicznie, nie występowała, nie śpiewała. Na estradę powróciła w 1970 roku piosenką „Człowieczy los”, za która na KFPP w Opolu w otrzymała nagrodę publiczności. W następnych latach skomponowała 10 pieśni do Oratorium Oświęcimskiego, napisała książkę pt. „Wróć do Sorento” oraz zagrała w filmie Andrzeja Wajdy „Krajobraz po bitwie”. Ostatnie jej recitale odbyły się w Teatrze Żydowskim jesienią 1980 roku. Wtedy nastąpił nawrót choroby. Dwa lata później zmarła w wieku 46 lat.