Barbara Skarga była wybitnym filozofem, wielką humanistką, etykiem, profesorem filozofii Polskiej Akademii Nauk.

Urodziła się 25 października 1919 roku w Warszawie. Wywodziła się z rodziny ziemiańskiej o wyznaniu ewangelicko-reformowanym, dość luźno związanej ze swoim kościołem. Jej siostrą była słynna aktorka, Hanna Skarżanka, a bratem – aktor Edward Skarga.

Nie od razu swoją przyszłość wiązała z filozofią. Przez rok studiowała telekomunikację na politechnice w Wilnie. Później przeniosła się na Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie, gdzie zdobywała wykształcenie w zakresie filozofii. W wywiadzie dla „Nowych Książek” tak mówiła o tamtym okresie (przedruk z www.wiadomosci.onet.pl 18.09.2009):

Zaczęłam studiować filozofię po politechnice, (...) Zdecydowałam, że trzeba mi jakiegoś humanistycznego oddechu. Dzisiaj słowo "humanizm" jest niemodne. Ale czegoś takiego widocznie potrzebowałam. I właściwie dopiero wówczas, gdy zetknęłam się z "Krytyką czystego rozumu", z Kantem - to było dla mnie uderzenie piorunem.

Przez wybuch wojny Barbara Skarga była zmuszona do przerwania nauki. W tym czasie była łączniczką w AK. W 1944 roku została aresztowana przez Rosjan. Przez dziewięć miesięcy prowadzono śledztwo w jej sprawie, którego efektem było skazanie Barbary Skargi na dziesięć lat obozu pracy. W łagrach pracowała jako pielęgniarka, ogrodnik, inżynier, a nawet rolnik. Jej siostra starała się wszelkimi sposobami wydostać ją z obozu. Jednak bezskutecznie.

Kiedy wyszła z łagru, otrzymała nakaz dożywotniego osiedlenia w kołchozie we wsi Budionowka. Tam też nawiązała kontakt z rodziną. Na szczęście, w roku 1955 udało jej się powrócić do Polski. Natomiast swoje przeżycia z okresu więzienia, łagrów i zsyłki przedstawiła w książce „Po wyzwoleniu... 1944 – 1956”, którą napisała pod pseudonimem Wiktoria Kraśniewska.

Po powrocie do kraju, ponownie podjęła studia filozoficzne. Barbara Skarga dyplom odebrała w 1957 roku na Uniwersytecie Warszawskim, na którym uzyskała także tytuł doktora. Została zatrudniona w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Natomiast w 1975 roku została mianowana profesorem. 19 maja 2008 roku odbyła się uroczystość odnowienia jej doktoratu.

Barbara Skarga była osobą bardzo zaangażowaną w życie społeczne, kulturalne oraz naukowe. Interesowała się człowiekiem, który funkcjonuje w świecie, jego potrzebami, zainteresowaniami. Obejmowała stanowisko redaktora naczelnego „Etyki”, a także pisała teksty do „Znaku”. Ponadto, jest autorką wielu cenionych książek, np.: Narodziny pozytywizmu polskiego 1831 – 1864, Kłopoty intelektu. Między Comte'em a Bergsonem, Przeszłość i interpretacje, Ślad i obecność, Człowiek to nie jest piękne zwierzę.

W 1995 roku Barbara Skarga została odznaczona Orderem Orła Białego. Była także członkiem Kapituły tego odznaczenia oraz, w latach 2001 – 2005 Kanclerzem Orderu. W październiku 2005 roku złożyła rezygnację z pełnienia tej funkcji. Był to z jej strony znak protestu na wypowiedź prezydenta Lecha Kaczyńskiego, który stwierdził, że niektóre osoby, wyróżnione tym odznaczeniem przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego nie do końca na nie zasługują.

19 lutego 2000 roku otrzymała tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.

Barbara Skarga zmarła 18 września 2009 roku w Olsztynie. Została pochowana na cmentarzu ewangelicko - reformowanym w Warszawie.

Źródło: www.wiadomosci.onet.pl, www.wyborcza.pl, www.wikipedia.pl,

Fot. autorstwa Mariusza Kubika, udostępnione na www.wikipedia.pl 20.09.2009 na licencji GNU LWD.