Artur Rubinstein był wybitnym pianistą, znanym i cenionym wirtuozem oraz odtwórcą muzyki Chopina, Schuberta, czy Szymanowskiego. Nazywano go "królem fortepianu" oraz Maestrem - najwybitniejszym artystą wszech czasów. Jako pianista wystąpił na scenie ponad sześć tysięcy razy.

Muzyczne dzieciństwo

Artur Rubinstein urodził się 28 stycznia 1887 roku w Łodzi. Już jako mały chłopiec fascynował się muzyką, a co ważniejsze - przejawiał ogromny talent muzyczny. Rodzice Rubinsteina zadbali o to, aby ich utalentowany syn mógł szlifować swoje muzyczne umiejętności. W wieku siedmiu lat, wystąpił na koncercie charytatywnym, wykonując utwory Mozarta, Schuberta i Mendelssohna. Jego pierwszym nauczycielem gry na fortepianie był Adolf Prechner. Później, młody Rubinstein uczył się pod okiem Aleksandra Różyckiego. W 1897 roku wyjechał do Berlina, gdzie w Wyższej Szkole Muzycznej pobierał lekcje gry na fortepianie w klasie Henryka Bartha. Natomiast opiekunem Rubinsteina był dyrektor akademii, Józef Joachim. Co ciekawe, podczas wakacji, młody pianista bywał z artystycznymi wizytami u Ignacego Jana Paderewskiego w Szwajcarii.

Debiut w Berlinie

Artur Rubinstein zadebiutował 1 grudnia 1900 roku w Beethoven - Saal w Berlinie, wykonując między innymi "Koncert fortepianowy A-dur" Mozarta oraz "Koncert fortepianowy g-moll" Camille'a Saint-Saënsa. W kwietniu 1902 roku Rubinstein wystąpił w Filharmonii Warszawskiej, pod batutą Emila Młynarskiego (przyszłego teścia), prezentując "Koncert fortepianowy g-moll" Camille'a Saint-Saënsa. Rok później, miał okazję spotkać się z Paderewskim i zaprezentować mu swoje umiejętności. Co ważne, muzyk zyskał przychylność, a także uznanie wybitnego kompozytora.

Kariera na szczeblu międzynarodowym

W 1904 roku, Artur Rubinstein przeniósł się do Paryża, gdzie poznał impresaria Gabriela Astruca, z którym zawarł umowę na organizację koncertów. Od momentu podpisania kontraktu, jego kariera rozwinęła się błyskawicznie. Z Francji wyjeżdżał na liczne tournee, koncertował po całym świecie, między innymi do: Stanów Zjednoczonych, Rzymu, Londynu, Hiszpanii. Ponadto, występował także w Polsce, np. w Łodzi, Krakowie i Warszawie.

W latach 1917 - 18 pianista odbył swoją pierwszą podróż artystyczną do Ameryki Południowej. Wystąpił w Buenos Aires, wielokrotnie koncertował w Montevideo, Santiago de Chile oraz Rio de Janeiro.

W 1932 roku, Artur Rubinstein ożenił się z córką Emila Młynarskiego, Anielą. Rok później, w Buenos Aires urodziła się ich córka, Eva Rubinstein.

W 1938 roku, po ogłoszeniu ustaw antysemickich przez Mussoliniego, Rubinstein odwołał zaplanowane koncerty we Włoszech, a następnie w październiku 1939 roku, wraz z rodziną przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych. W 1945 roku, podczas uroczystości podpisania Deklaracji Narodów Zjednoczonych, wobec braku polskiej flagi, wyraził swoje oburzenie, ostentacyjnie grając Mazurka Dąbrowskiego. Rok później otrzymał obywatelstwo amerykańskie. Ponadto, w trakcie swojego pobytu w USA, wybitny pianista koncertował, m.in. na rzecz uchodźców z okupowanej Polski i innych krajów Europy.

Wizyty w Polsce

Po II wojnie światowej, po raz pierwszy odwiedził Polskę w 1958 roku, koncertując w Krakowie oraz Warszawie. W 1960 roku był honorowym przewodniczącym jury 6. Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W 1966 roku rozpoczął 10. Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień", wykonując dedykowaną sobie "4. Symfonię" Karola Szymanowskiego. W 1975 roku wystąpił na koncercie jubileuszowym z okazji 60 - lecia Filharmonii Łódzkiej - zagrał wówczas "Koncert f-moll" Chopina oraz "Koncert fortepianowy Es-dur" Ludwiga van Beethovena z towarzyszeniem Orkiestry Filharmonii Łódzkiej. Ostatni raz odwiedził Polskę w 1979 roku.

Artur Rubinstein zmarł 20 grudnia 1982 roku w Genewie.

Źródło: M. Kosińska www.culture.pl, www.wikipedia.pl, www.arturrubinstein.pl,

Fot. autorstwa Erlinga Mandelmanna, udostępnione na www.wikipedia.pl 13.09.2010 na licencji Creative Commons.