Ulica:

Sianki

Intro:

Trochę historii...

Wieś Sianki położona jest w najdalej wysuniętym na południowy – wschód skrawku Polski. W Bieszczadach, nad rzeką San, wzdłuż granicy z Węgrami, w pasie królewskich puszcz. Wieś w tym miejscu ulokowali Kmitowie. Był to ród bogaty, który posiadał wpływy na dworze królewskim. 

Opis:

Sianki na kartach historii pojawiają się pierwszy raz w 1580 roku. Jednak, jak wskazują zachowane dokumenty, mieszkańcy wsi w 1589 roku płacili podatki. Jeśli więc będziemy kierować się faktem, że od tej daty należy jeszcze odliczyć trwającą 24 lata wolniznę, to wszystko wskazuje na to, że Sianki powstały jeszcze przed rokiem 1565.

Wieś została założona u źródeł rzeki San. Stąd też wywodzi się nazwa Sianek.

II  wojna  światowa  nie oszczędziła  wsi. Przecięto  granice,  a mieszkańców wysiedlono na tereny wołyńskie. Dwór Stroińskich został przejęty przez gestapo.

Większość zabudowań wsi, które znajdowały się po polskiej stronie, zostały spalone. Na szczęście, Bieszczadzki Park Narodowy zatroszczył się o pozostałości po cmentarzu oraz kaplicy cmentarnej, pochodzących z lat 60. XIX wieku.

Grób Hrabiny

Cmentarz cerkiewny znajduje się przy cerkwi pochodzącej z 1831 roku. Obok kaplicy umieszczono dwie płyty nagrobne Franciszka (zmarł w 1893 roku) i Klary (zmarła w 1867 roku) Stroińskich, zwane także Grobem Hrabiny. Grób zbudowany jest z kamienia, a jego wysokość wynosi około 2 metry.

Stroińscy byli właścicielami ziem w Siankach. Hrabina cieszyła się ogromną sympatią wśród mieszkańców wsi. Mąż, Franciszek darzył Klarę wielką miłością. Po śmierci żony, już nigdy powtórnie się nie ożenił, a na jej grobie napisał : Tej, która uczyniła mnie najszczęśliwszym z ludzi.

W latach 80., po odsunięciu płyt, groby  zostały  rozkopane  i  splądrowane.  Obok  znajduje  się  także  drewniany  krzyż,  a także kilkanaście mogił ziemnych. A to wszystko w otoczeniu Sanu. Nieopodal usytuowane są dwie metalowe bramki z kutymi krzyżami i nagrobek.

Kilka lat temu pracownicy Bieszczadzkiego Parku Narodowego dokonali rekonstrukcji ścian kaplicy, nakryli je daszkiem, a także uprzątnęli wszelkie zbędne przedmioty. Ponadto, przy grobowcu umieszczono tablicę informacyjną. Wcześniej ten cenny zabytek wyglądał jak ruina: był zaniedbany, porośnięty mchem, a teren dookoła był zaśmiecony.

Źródło: www.polskiekrajobrazy.pl, www.twojebieszczady.pl

Fot. www.wikipedia.pl 16.05.2006, udostępnione na licencji GNU LWD

Powrót