Andrzej Łapicki był wybitnym aktorem teatralnym i filmowym, reżyserem. Profesor oraz rektor Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie.

Andrzej Łapicki urodził się 11 listopada 1942 roku w Rydze. Uczęszczał do elitarnego liceum im. Stefana Batorego w Warszawie. Studiował w konspiracyjnym Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej, gdzie miał możliwość pobierania nauki u Zofii Małynicz, czy Mariana Wyrzykowskiego. W czasie studiów, Andrzej Łapicki brał udział w wielu podziemnych przedstawieniach teatralnych, recytując poezję Krzysztofa Kamila Baczyńskiego i Tadeusza Gajcego. Brał udział w Powstaniu Warszawskim.

Dyplom aktorski uzyskał po zakończeniu wojny, zdając egzamin u Aleksandra Zelwerowicza w Łodzi. Andrzej Łapicki jako aktor zadebiutował w 1945 roku w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi. Wcielił się wtedy w rolę Kuby w "Weselu" Stanisława Wyspiańskiego.W 1949 roku Erwin Axer przyjął Andrzeja Łapickiego do zespołu Teatru Współczesnego w Warszawie. Z warszawskim teatrem Andrzej Łapicki związany był przez kilkanaście lat, aż do 1964 roku.

Andrzej Łapicki kochał teatr. Na swoim artystycznym koncie ma ponad sto ról teatralnych. Występował na deskach Teatru Dramatycznego, Teatru Narodowego, czy Teatru Polskiego. Podobno, miłość do aktorstwa zaszczepiła w nim matka. Dodatkowym atutem był fakt, że wybitny aktor od zawsze miał doskonałą pamięć.

W 1946 roku Andrzej Łapicki zadebiutował w pierwszym polskim filmie powojennym "Zakazane piosenki" Leonarda Buczkowskiego. Jednak pierwszą główną rolę filmową - byłego żołnierza podziemia Jurka "Siwego" stworzył w "Powrocie Jerzego Passendorfera" (1960). Rok później wystąpił, wspólnie z Beatą Tyszkiewicz, w filmie "Dziś w nocy umrze miasta" w reżyserii Jana Rybkowskiego. Na lata 60. i 70. przypada największy rozkwit kariery Andrzeja Łapickiego. W tym czasie występował głównie w filmach Andrzeja Wajdy. Stworzył wtedy niezapomniane kreacje, między innymi Poety w "Weselu", Afraniusza w "Piłacie i innych". Sam Andrzej Łapicki za swoją przełomową rolę uważał drugoplanową rolę pijaka Pietucha w "Salcie" Tadeusza Konwickiego.

W 1947 roku Andrzej Łapicki został lektorem Polskiej Kroniki Filmowej.

W 1957 roku "Uśmiechem Giocondy" Andrzej Łapicki zadebiutował jako reżyser. Wyreżyserował ponad sto przedstawień teatralnych oraz telewizyjnych. Właściwie, od lat 60. Andrzej Łapicki systematycznie reżyserował, a "jego reżyseria była zawsze dyskretna, opierała się na szacunku do literatury i aktora. Podstawą realizacji pozostał przekaz werbalny, a nie eksperymenty inscenizacyjne".

Od 1953 roku Andrzej Łapicki wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, gdzie dwukrotnie obejmował stanowisko rektora. W latach 1989 - 1996 był prezesem Związku Artystów Scen Polskich.

Andrzej Łapicki był wybitnym aktorem i reżyserem, który za swoją działalność artystyczną otrzymał wiele nagród, wyróżnień i odznaczeń. Został uhonorowany, między innymi: Złotym Krzyżem Zasługi (1954), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrną Maską (obie nagrody - 1970), Super Wiktorem (1994), Złotym Medalem Gloria Artis (2005).

Andrzej Łapicki zmarł 21 lipca 2012 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Źródło: M. Mokrzycka-Pokora www.culture.pl, www.tvn24.pl, www.wikipedia.pl,

Fot. autorstwa Mariusza Kubika, udostępnione na commons.wikimedia.org 27.01.2010 na licencji Creative Commons.